shirin bolourchi

تمام امروز به نگاه مادرم فکر می کردم شاید درست مثل او نگاه می کردم نگاهم به نگاهش گیر کرده است گره می خورد و در یک نقطه در فاصله ای از بی زمان یکی می شود۰ژولیت چقدر من به تو شبیه شده ام درست مثل شباهت تو به شریفه مادرت زیر پنکه ای که گرمای تابستان مان را سرمی کشید و ما هر سه لیز می خوردیم در خواب روبروی آن حیاط کوچک که معنی زندگی بود با بوی غلیظ چای  رُزی از خواب می پریدیم و همگی به زبان مادری می خواندیم با صدای خاله ویولت که قسَم می خورم به همان خوبی خانم هایده بود در همین شعر

…قبل از این بغض مستی  که بشکند

بلوردِ تورنتونین