shirin bolourchi

گفتم ماکیچی..اتو زبانم نچرخید بگویم ماکیاتو،خسته بودم ذهنم آنقدر به همه چیز فکر می کرد که از کار افتاده بود، مثل همیشه خندید راست می گویند که شبیه من می خندد زبان است دیگر جاهایی که نباید بگیرد خوب می گیرد می خواستم بگم باور کن تهران هم که بودم ماکیاتو می گرفتم گفتم ول کن حالا باید یکساعت هم بگویی تهران می شود کجای جامائیکا دفعه بعد می روم جلو مثل خودم می خندم اونوقت میگم “وان اَمریکانو میدیوم سایزپلیز”.ای کاش تبلیغات در دنیای مجازی اینقدرشور بختانه به خورد آدم ها داده نمی شد،اونوقت من هم مجبور نبودم هر سال بروم برای فعال کردن آپشن “نو اَدز” در وبلاگ پول بدهم آن وقت بجای کشتن تبلیغات هر روز هَزِل نات ماکیاتو می گرفتم به همین سادگی