shirin bolourchi

روی دیوارش نوشتم خوش به حالت که داری می ری ایران چند دقیقه بعد اینباکس کرد که بلورآلو تو دهنت خیس نمی خوره٬ امروز هم وقتی صبح از خواب بیدار شدم دیدم  نوشته بود: از این وَرا بوی برگشتن می آد بلور یا خر داغ می کنن؟ از وقتی رفته است نروژ برای تمام کردن فوق دومش به یک زبان کُد رسیده ایم شاید خودش هم نمی داند مهندسی چاپ و نقادی درهنر چه تلفیق آتشینی می سازند این دو.  تقریبا هم قدهستیم٬ او جسه اش ظریف تر است موهای مشکی تا کمرش ازشبق مشکی تر نیست اما بار اول که دیدم شبق را خانه خدای مافی ها بود که همگی مافیا بازی می کردیم من آنقدر بد بازی می کردم که همه  پلیس ها در یک چشم به هم زدن باختند کنار بی ناموس نشسته بود بی ناموس اما معماری خوانده است قد نسبتا بلندی دارد وقتی سر پروژه های  ساختمانی داد می زنند خانوم مهندس بی ناموسیان مردی است برای خودش٬ مثل سگ کار می کند خوب هم خرج می کند تهران زندگی می کند فکرفرَنگ هم در سر ندارد مگر برای تفریح.  پول برایش عجیب چرک کف دست است همان شب بازی بود  انگار با صدای دی ماهی َش همان صدایی که وقتی هیجان زده می شود کش می آید سرم داد کشید: بی ناموس همه پلیس ها روکُشتی۰

ریئس پلیس ها اما یک نابغه است عینک اینتِلِکت می زند ازهمان رِی بَن ها که من همیشه می خواهم بخرم اما پول ندارم شاگرد اول است رتبه فوقش یک شد سربازهم شد٬ می خواهد فرار کند  مبادا به دست مافی ها کشته شود خوب حق هم دارد وقتی من پلیس می شدم حتما لومی رفت۰ باید به جای بازی ما فیها بیشتر روی پژوهش متمرکز شود و شایدهم فرار… خدای بازی اما خدایی است اَحد و واحد انصاف ذات درونی او است و ما همه مهمانانش خوب مهمان هم که خر صاحب خانه خدا هم که باشد در بازی حتما صاحب خانه ترمی شود. امروز درست سه سال از آن بازی می گذرد ومن اینجا هستم تا کاری را که شروع کرده ام تمام  بکنم٬ و این یعنی درسم و بعد دوباره بر می گردم تا مافیا بازی کنم با شبق با بی ناموس با ریئس پلیس با نظارت خدا اما این باربازی راخوب یاد می  گیرم یک جوری که گروه ما بازنده نباشد واین بار من صاحب خانه باشم. اگر تا حالا مافیا بازی نکرده اید پیشنهاد می کنم حتما یاد بگیرید به یکبار بازی کردن می ارزد

بلورد تورنتونین